Alena Brandwagt

Moi rodzice są utalentowani muzycznie, a muzyka towarzyszyła mi przez całe dzieciństwo. Nucenie każdego dnia było dla mnie czymś naturalnym i to zostało ze mną do dziś. W wieku piętnastu lat oddałam swoje życie Bogu i zaczęłam śpiewać dla Niego i Jemu. Stało się to moim powołaniem i dlatego od lat jestem członkinią zespołu muzycznego w naszym kościele Hosana w Varnsdorfie. Jednak to Szkoła Uwielbienia nauczyła mnie nowego wymiaru – proroczego. Co to oznacza? Nie ograniczam się do śpiewania pięknych pieśni chrześcijańskich, ale śpiewając, wkraczam na „nieznane terytorium wiary”, gdzie staram się słuchać głosu Boga i śpiewać to, co słyszę. Taka pieśń oddziałuje później nie tylko na mnie i ludzi wokół mnie, ale na całe miasto czy naród. I to kocham. Zmierzam w tym kierunku i chętnie zabiorę Was tam ze sobą.

Szkołę uwielbienia przeszłam od jej początku. Rok po roku w szkole odkrywałam coś nowego o moim Bogu. Jego charakter, miłość, troskę, dary, które daje ludziom… Bóg kształtował moje serce kawałek po kawałku. Subtelnie, ale konsekwentnie. Najpierw byłam uczestniczką, potem asystentką, a w tym roku poprowadzę warsztaty muzyczne. Dzielę się tym z radością i wdzięcznością, ponieważ widzę, jak Bóg czyni nowych uczniów i pragę, aby Jego lud nauczył się oddawać Mu cześć w duchu i prawdzie na wiele sposobów.

Oby było nas coraz więcej i oby nasz głos był słyszany w każdym zakątku ziemi. Krótko mówiąc, chcę powiedzieć, że nie pożałujecie tych siedmiu dni. Przyjdźcie z nami przed tron ​​Boga.

Pavla Markupová:

Swoje życie oddałam Panu Jezusowi wiosną 1991 roku. Od tego czasu chodzę z Nim i szukam Jego twarzy. W zborze KS Kladno służę uwielbieniem, słowem i tańcem. Jestem członkinią ruchu Orły oraz liderów zespołu służącego na Kursach używania daró1)w Ducha Świętego. Kocham uwielbienie, taniec oraz współpracę z Duchem Świętym. Tańczę w zespole z ludźmi, z którymi wykonujemy prorocze akty i obrazy, przekazując je w różnych miejscach i miastach. Mam w sercu jedność, czystość i zjednoczenie dzieci Boga we wspólnym dziele.

Hedvika Pospíšilová:

Taniec jest moją modlitwą. Moją wizją jest zobaczyć roztańczony kościół i przynieść taniec do wszystkich wspólnot chrześcijańskich. Z radością przekazuję dalej wszystko, czego się nauczyłam podczas Szkoły Uwielbienia w Czechach, w Międzynarodowej Szkole Uwielbienia, w zespole „Radość w ulicach“ oraz w ruchu proroczym „Orły“.

Prowadzę i nauczam taniec w Domu Modlitwy w Jiřicach, na chrześciańskich konferencjach, warsztatach, w kościołach. Uwielbienie to bardzo potężna broń duchowa. Często widzę, jak poprzez taniec zostają uzdrawione serca, umysły i ciała. Uświadamiam sobie, jak ważne jest zrozumienie znaczenia tańca, kolorów, symboli i uwalnianie tego wszystkiego z autorytetem do świata duchowego. Skupienie i skoncentrowanie się na intymności z naszym niebiańskim Ojcem, połączenie tańca z wewnętrznym uzdrowieniem oraz poznanie proroczego znaczenia tańca.

Z mążem Radkiem mamy trójkę dzieci i jesteśmy członkami kościoła „Słowo Życia“ w Pardubicach.

Karel Hostýnek

Moja droga z Jezusem zaczęła się, gdy miałem siedemnaście lat. Od tego czasu nieustannie zachwycam się Jego miłością wobec ludzi. Szkoły Uwielbienia po raz pierwszy „posmakowałem” w 2018 roku. Od początku fascynowała mnie wzajemna więź braci i sióstr z różnych denominacji, gdzie różnice zacierają się dzięki temu, że oczy wszystkich są zwrócone na Chrystusa. Dla mnie jest to bezpieczne miejsce, w którym łączą się ze sobą różne formy uwielbienia. Miejsce, w którym mogę swobodnie wyrazić swoje pragnienie uwielbienia Boga.

Moje serce porusza się, oddając cześć Bogu. W tańcu doświadczam wolności i wewnętrznego połączenia z Nim. Wierzę, że nadchodzi czas, kiedy Bóg powołuje do tańca mężczyzn. Tańca dzikiego i wrażliwego jednocześnie, tak jak to robił król Dawid. Moim pragnieniem jest widzieć powstające dzieci Boże, które poznają swoją wartość w oczach Niebieskiego Ojca. Mężczyzn i kobiety, którzy będą chodzić we władzy Imienia Jezus i ogłaszać Jego Królestwo.

Jestem ukochanym synem Ojca Niebieskiego, mężem wspaniałej kobiety Radki i ojcem trójki wspaniałych dzieci: Karlíčka, Jáchymka i Olivki. Jestem zaangażowany w służbę www.cestasrdcemuze.cz i starszym Kościoła Braterskiego w Hranicach.

Kristina Marešová:

Mniej Za Jezusem idę od piątego roku życia, kiedy wyznałam Go jako mojego Pana i Zbawiciela, a już od pięciu lat tę drogę przemierzam wspólnie z moim wspaniałym mężem Mirkiem.

Jestem administratorką i twórczynią sklepu internetowego www.prapory-ke-chvale.cz, w którym oferujemy i sprzedajemy produkowane przez nas z Martą Vostrą i innymi członkami zespołu sztandary i flagi na chwałę Króla. Skupiamy się przede wszystkim na produkcji proroczych flag z namalowanymi motywami.

Uwielbianie na różne kreatywne sposoby uznaję za nieodłączną część mej relacji z Bogiem. On mi daje obraz, ja go przedstawiam w praktyce i tym oddaję Jemu chwałę.

Honza Fousek:

Muzyka towarzyszy mi od dzieciństwa, kiedy jako uczeń ówczesnej „lidušky” („ludówka“; czeska szkoła podstawowa kształcąca w zakresie artystycznym) zaczynałem od fletu prostego; później grałem na klarnecie i saksofonie. Z czasem przestawiłem się na gitarę i śpiew. W 1997 roku wyjechałem z grupą chrześcijan z Wysoczyny do Dolomitów. Tam Bóg dotknął mojego serca i dał mi się poznać. Zacząłem chodzić do kościoła i zdecydowałem, że kończę z muzyką, aby iść drogą pokornego chrześcijanina. Ku mojemu zaskoczeniu odkryłem, że ta wspaniała chrześcijańska grupa gra, śpiewa i chwali swojego Boga. Znalazłem to, czego szukałem od dawna. I aby grać na gitarze dla Jego chwały, a nie dla smutku, przez kilka lat uczęszczałem do szkoły gitarowej Oty Pinknera. To była ważna podstawa do mojej dalszej gry na instrumencie.

Obecnie wraz z żoną Miladą należymy do wspólnoty  Hnízdo v Jiřicach. Naszą wizją jest budowanie domu modlitwy, w którym nieustannie uwielbiany jest nasz Bóg. Pragniemy stworzyć środowisko, w którym chrześcijanie spotykają się, by wspólnie modlić się i uwielbiać. Jednocześnie jestem członkiem dwóch innych zespołów uwielbienia, Beracha i Abraham’s Worship.

Ostatnio często wychodzę ze służbą uwielbienia na zewnątrz, na ulicę. Uwielbienie na ulicy zmienia duchową atmosferę w miastach, porusza ludzkie serca, przynosi radość, uzdrowienie i rozwiązania trudnych sytuacji. Jest to dla mnie nowa droga uwielbienia, po której prowadzi mnie Bóg.

Niki Mackiewicz:

Wychowałam się w chrześcijańskim domu. Od dzieciństwa śpiewałam z mamą pieśni o Jezusie, a tata przed snem opowiadał mi biblijne historie, ale dopiero w 2016 roku podczas uwielbienia na jednym z festiwali zdecydowałam się oddać życie Bogu i już wtedy wiedziałam, że to właśnie w uwielbieniu zostanę, że to będzie przestrzeń mojej służby. I rzeczywiście tak się stało i do dziś dzieje.

W uwielbieniu najważniejsze jest dla mnie to, by nie prowadzić piosenek, a ludzi do Bożego tronu. Od dzieciństwa kochałam Czechy, aż w 2022 roku Bóg powołał mnie do służby tu i spełnił swój plan, a moje marzenie...

Pavel Bosman

Pochodzę z zachodnich Czech i pracuję jako maszynista. Z żoną Jitką wychowaliśmy trójkę dzieci. Moja podróż do Chrystusa rozpoczęła się w szkole średniej. Od dzieciństwa lubiłem dla rozrywki rysować otaczających mnie ludzi. Tę umiejętność wykorzystałem później, rozpoczynając w 1995 roku współpracę z Životem víry (czeskie czasopismo chrześcijańskie). Współpraca ta trwa do dziś. Wydawnictwo KMS wydało tomik moich opowiadań i trzy książeczki z dowcipami rysunkowymi o świecie wierzących, które przez lata tworzyłem dla Života víry.

Moim pragnieniem jest pomaganie ludziom w rozwoju w zakresie darów, które dał im Pan, oraz czerpaniu inspiracji od Boga w ich pracy. W przeszłości organizowałem i współorganizowałem szereg wydarzeń oraz programów mających na celu jednoczenie ludu Bożego i przełamywanie barier międzyludzkich.

Dołączyłem do Szkoły Uwielbienia trzy lata temu, martwiąc się, czy będę czymś przydatny w zespole, ponieważ nie mam wykształcenia artystycznego. Ostatecznie jednak widzę, że w Szkole Uwielbienia chodzi przede wszystkim o to, by wszyscy uczestnicy nawiązali kontakt z Bogiem i doświadczyli czerpania inspiracji z Bożego Ducha. Bardziej niż biegłość techniczna liczy się to, abyśmy zostali uwolnieni do współpracy z Duchem Świętym. Właśnie to sprawia, że Szkoła Uwielbienia jest wyjątkowa i tego powinniśmy od niej oczekiwać. Zatem zarówno profesjonaliści, jak i samoucy znajdą tu coś dla siebie..

Dita Novotná:

Dita zajmuje się pracą z dziećmi i dla dzieci. Jest malarką i ilustratorką. Jej rysunki są wykorzystywane między innymi jako materiały edukacyjne, na przykład do projektu „Ślady Husa”, który przybliża dzieciom dziedzictwo Jana Husa. Swoją kreatywność i zdolności twórcze wykorzystuje do tworzenia spotkań doświadczalnych, które uczą dzieci wartościowego spędzania czasu i prowadzą je do Boga.