Dita Novotná:

Dita zajmuje się pracą z dziećmi i dla dzieci. Jest malarką i ilustratorką. Jej rysunki są wykorzystywane między innymi jako materiały edukacyjne, na przykład do projektu „Ślady Husa”, który przybliża dzieciom dziedzictwo Jana Husa. Swoją kreatywność i zdolności twórcze wykorzystuje do tworzenia spotkań doświadczalnych, które uczą dzieci wartościowego spędzania czasu i prowadzą je do Boga.

 Vítek Abraham:

Po drodze z niebiańskim Tatą idę od 1989 roku.
Jestem zachwycony Jego twórczością i kreatywnością, z jaką stworzył nas i wszystko wokół. Jest dla mnie wielką inspiracją w muzyce, podczas komponowania piosenek i przy muzycznych eksperymentach poświęconych właśnie Jemu i Wam.
Przez dwa lata studiowałam w Centrum Biblijnym Słowo Życia w Brnie. Mam wspaniałą żonę Jitkę, a z nią dwoje synów – Mateusza i Jakuba. Jestem rzemieślnikiem pracującym z drewnem.

Jestem członkiem kościoła Słowo Życia Pardubice.

Pavla Markupová:

Swoje życie oddałam Panu Jezusowi wiosną 1991 roku. Od tego czasu chodzę z Nim i szukam Jego twarzy. W zborze KS Kladno służę uwielbieniem, słowem i tańcem. Jestem członkinią ruchu Orły oraz liderów zespołu służącego na Kursach używania daró1)w Ducha Świętego. Kocham uwielbienie, taniec oraz współpracę z Duchem Świętym. Tańczę w zespole z ludźmi, z którymi wykonujemy prorocze akty i obrazy, przekazując je w różnych miejscach i miastach. Mam w sercu jedność, czystość i zjednoczenie dzieci Boga we wspólnym dziele.

Hedvika Pospíšilová:

Taniec jest moją modlitwą. Moją wizją jest zobaczyć roztańczony kościół i przynieść taniec do wszystkich wspólnot chrześcijańskich. Z radością przekazuję dalej wszystko, czego się nauczyłam podczas Szkoły Uwielbienia w Czechach, w Międzynarodowej Szkole Uwielbienia, w zespole „Radość w ulicach“ oraz w ruchu proroczym „Orły“.

Prowadzę i nauczam taniec w Domu Modlitwy w Jiřicach, na chrześciańskich konferencjach, warsztatach, w kościołach. Uwielbienie to bardzo potężna broń duchowa. Często widzę, jak poprzez taniec zostają uzdrawione serca, umysły i ciała. Uświadamiam sobie, jak ważne jest zrozumienie znaczenia tańca, kolorów, symboli i uwalnianie tego wszystkiego z autorytetem do świata duchowego. Skupienie i skoncentrowanie się na intymności z naszym niebiańskim Ojcem, połączenie tańca z wewnętrznym uzdrowieniem oraz poznanie proroczego znaczenia tańca.

Z mążem Radkiem mamy trójkę dzieci i jesteśmy członkami kościoła „Słowo Życia“ w Pardubicach.

 Kristina Marešová:

Mniej Za Jezusem idę od piątego roku życia, kiedy wyznałam Go jako mojego Pana i Zbawiciela, a już od pięciu lat tę drogę przemierzam wspólnie z moim wspaniałym mężem Mirkiem.

Jestem administratorką i twórczynią sklepu internetowego www.prapory-ke-chvale.cz, w którym oferujemy i sprzedajemy produkowane przez nas z Martą Vostrą i innymi członkami zespołu sztandary i flagi na chwałę Króla. Skupiamy się przede wszystkim na produkcji proroczych flag z namalowanymi motywami.

Uwielbianie na różne kreatywne sposoby uznaję za nieodłączną część mej relacji z Bogiem. On mi daje obraz, ja go przedstawiam w praktyce i tym oddaję Jemu chwałę.

Honza Fousek:

Muzyka towarzyszy mi od dzieciństwa, kiedy jako uczeń ówczesnej „lidušky” („ludówka“; czeska szkoła podstawowa kształcąca w zakresie artystycznym) zaczynałem od fletu prostego; później grałem na klarnecie i saksofonie. Z czasem przestawiłem się na gitarę i śpiew. W 1997 roku wyjechałem z grupą chrześcijan z Wysoczyny do Dolomitów. Tam Bóg dotknął mojego serca i dał mi się poznać. Zacząłem chodzić do kościoła i zdecydowałem, że kończę z muzyką, aby iść drogą pokornego chrześcijanina. Ku mojemu zaskoczeniu odkryłem, że ta wspaniała chrześcijańska grupa gra, śpiewa i chwali swojego Boga. Znalazłem to, czego szukałem od dawna. I aby grać na gitarze dla Jego chwały, a nie dla smutku, przez kilka lat uczęszczałem do szkoły gitarowej Oty Pinknera. To była ważna podstawa do mojej dalszej gry na instrumencie.

Obecnie wraz z żoną Miladą należymy do wspólnoty  Hnízdo v Jiřicach. Naszą wizją jest budowanie domu modlitwy, w którym nieustannie uwielbiany jest nasz Bóg. Pragniemy stworzyć środowisko, w którym chrześcijanie spotykają się, by wspólnie modlić się i uwielbiać. Jednocześnie jestem członkiem dwóch innych zespołów uwielbienia, Beracha i Abraham’s Worship.

Niki Mackiewicz:

Wychowałam się w chrześcijańskim domu. Od dzieciństwa śpiewałam z mamą pieśni o Jezusie, a tata przed snem opowiadał mi biblijne historie, ale dopiero w 2016 roku podczas uwielbienia na jednym z festiwali zdecydowałam się oddać życie Bogu i już wtedy wiedziałam, że to właśnie w uwielbieniu zostanę, że to będzie przestrzeń mojej służby. I rzeczywiście tak się stało i do dziś dzieje.

W uwielbieniu najważniejsze jest dla mnie to, by nie prowadzić piosenek, a ludzi do Bożego tronu. Od dzieciństwa kochałam Czechy, aż w 2022 roku Bóg powołał mnie do służby tu i spełnił swój plan, a moje marzenie...